διαφθορά και νεοέλληνας

αγαπητοί φίλοι,
σας επισυνάπτω 2 άρθρα που διάβασα την τελευταία εβδομάδα με 2 μέρες διαφορά..
νομίζω ότι τα σχόλια περιττέυουν και κάθε προσπάθεια για ορθολογιστική αντιμετώπιση της κατάστασης, είναι λίγη μπροστά στην πραγματικότητα..

τα συμπεράσματα δικά σας...


03/09/2006
Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ ΝΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ
Τη διαφθορά την τρέφουν όλοι
Του Μάκη Κουρή
Αν ήθελαν πάντως οι πολιτικοί μας, θα την είχαν, το λιγότερο, περιορίσει και δεν θα είχε γίνει ρουτίνα...
Πώς να τιμωρηθούν οι επίορκοι, κύριε Καραμανλή, όταν οι τιμωροί τους έγιναν επίορκοι;
Κάντε μια βόλτα μέχρι τον Σχινιά...
Η έκρηξη του πρωθυπουργού ότι «επίορκοι υπάλληλοι που παραπέμπονται δεν τιμωρούνται» δεν μπορεί να μείνει χωρίς συνέχεια. Η κατηγορία βαριά. Και ο κόσμος δικαιολογημένα ζητάει απάντηση γιατί δεν τιμωρούνται. Ποιοι φταίνε; Ποιοι αθωώνουν τους επίορκους, με αποτέλεσμα να γιγαντώνεται η διαφθορά και να έχει γίνει ΡΟΥΤΙΝΑ στον δημόσιο τομέα και να αποτελεί… συνήθη πρακτική;
Το γιατί δεν τιμωρούνται οι επίορκοι είναι πλέον γνωστό. Γιατί και οι τιμωροί τους έγιναν επίορκοι! Το παραδικαστικό κύκλωμα έφερε στο φως αυτό που όλοι μας ψιθυρίζαμε… Δυστυχώς κι εδώ οι μεγάλοι επίορκοι παραμένουν ατιμώρητοι… Η τσιμπίδα του νόμου δεν τους αγγίζει… Είτε από… συναδελφικότητα είτε λόγω υψηλών προστατών και διασυνδέσεων…Το καρκίνωμα έχει φτάσει μέχρι το μεδούλι της χώρας. Δεν αρκούν οι νόμοι. Ακόμη και η διάταξη για υποχρεωτική κατάθεση «πόθεν έσχες» των διευθυντών στις Πολεοδομίες και στις Εφορίες, στο υπό κατάθεση νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, δεν πρόκειται να… θίξει τη διαφθορά, αν δεν υπάρχει η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ στην πράξη. Και βασικά αν δεν υπάρξει μηχανισμός ελέγχου των «πόθεν έσχες» και ΣΥΓΚΡΙΣΗ με τα «πόθεν έσχες» των προηγούμενων χρόνων. Εκεί είναι το κουμπί…Η διαφθορά είναι ορατή παντού. Σε κάθε πλέον πόλη. Μένει με το στόμα ανοιχτό ο πολίτης όταν βλέπει αστυνομικό, δημόσιο υπάλληλο, υπάλληλο τραπέζης, να φτιάχνει πολυτελέστατο σπίτι, βίλα, που σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογεί ο μισθός του…Πήγε ποτέ καμία Αρχή στον οικισμό των δικαστών π.χ. στον Σχινιά ή των εφοριακών στην Πεντέλη ή στα Αστυνομικά στην Κερατέα; Ποτέ…Έτσι και βάλει χέρι η Πολιτεία θα γίνει σεισμός. Το ερώτημα όμως είναι: θέλει; Η ως τώρα εμπειρία λέει όχι… Γιατί η διαφθορά εξυπηρετεί πολλούς… Και η συναλλαγή δεν γίνεται μόνο με έναν… Συμμετέχουν πολλοί…Καλά τα λόγια, οι καταγγελίες, αλλά, κύριε πρωθυπουργέ, δεν αρκούν… Μαχαίρι χρειάζεται…Υ.Γ.: Διαμαρτυρήθηκαν οι κύριοι βιομήχανοι για τη διαφθορά στον πρωθυπουργό… Καλά, οι ίδιοι δεν έχουν καμία ευθύνη για τη διαφθορά; Είναι καθαροί στις συναλλαγές τους; Όλα αυτά που έχουν είναι νόμιμα; Δικαιολογούνται από τα εισοδήματα που δηλώνουν; Οι βίλες, τα παλάτια και τα κότερα που έχουν είναι στο όνομά τους ή σε οff shore εταιρείες; Ε, να μην τρελαθούμε!

Χορτάσαμε χαρά και υποκρισία (Sportday / Χρίστος Χαραλαμπόπουλος)
Τελ. ενημ/ση: 05.09.2006

Aν θυμάμαι καλά –διότι μεγάλος άνθρωπος είμαι και το Αλτσχάιμερ με γυροφέρνει-, ο Αλεξάντερ Γκομέλσκι, προπονητής το 1987 της τότε ομάδας της Σοβιετικής Ενωσης, μετά τον θρίαμβο της Εθνικής ομάδας μπάσκετ στο Ευρωμπάσκετ εκείνου του καλοκαιριού είχε πει ότι «οι Ελληνες δεν αγαπούν τα σπορ, αλλά τις νίκες σε αυτά». Κάθε φορά που έχουμε μία μεγάλη αθλητική επιτυχία σε κάποιο σπορ ανακαλύπτω εκ νέου την αλήθεια των λόγων του Γκομέλσκι. Για μία ακόμα φορά η πορεία της Εθνικής μπάσκετ ήταν για όλους όσοι δεν βρισκόμασταν στην Ιαπωνία γεμάτη με σταθμούς υποκρισίας. Ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί η πορεία και οι επιτυχίες της Εθνικής μάς έκαναν περήφανους. Τι χαρακτηριστικά έχουμε ως χώρα, τα οποία ταυτίζονται με τα χαρακτηριστικά που είχε αυτή η ομάδα των ανθρώπων που για 20 μέρες έδινε τις δικές της «μάχες» εκεί στην Απω Ανατολή; Σε ποιον τομέα του δημόσιου βίου, βρε αδελφέ, είναι η συλλογικότητα η αρετή που χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά και τις ενέργειές μας; Σε ποιον τομέα του δημόσιου βίου μπορούμε να παρατηρήσουμε συμπατριώτες μας να δουλεύουν σκληρά, όχι για την επίτευξη κάποιων προσωπικών στόχων, αλλά χάρη ενός κοινού σκοπού; Σε ποιον τομέα του δημόσιου βίου το ταλέντο αναγνωρίζεται και ενισχύεται; Σε ποιον τομέα του δημόσιου βίου υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν στο αδύνατο, που πολεμούν να το κατορθώσουν, που τα καταφέρνουν κόντρα σε όλες τις δυσκολίες και τις τρικλοποδιές που τους βάζουν οι γύρω τους; Και πού τελικά αυτός ο αγώνας τους αναγνωρίζεται; Πού στο καλό συμβαίνει αυτό; Σε ποια χώρα; Σε αυτή; Στη χώρα που ζούμε; Τη χώρα της ήσσονος προσπάθειας; Τη χώρα της ιδιοτέλειας; Τη χώρα του φραπέ και του «χαλαρά, ρε μεγάλε, μην αγχώνεσαι»; Στη χώρα όπου η προάσπιση του προσωπικού συμφέροντος και η αρπαχτή είναι τα ύψιστα ιδεολογήματα; Στη χώρα όπου όλοι προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε την επιτυχία του διπλανού μας ή να τη μειώσουμε; Στη χώρα του «φαίνεσθαι» και όχι του «είναι»; Στη χώρα όπου σημασία έχει να πουλάς μούρη και να θεωρείς την ουσία και την προσωπικότητα μειονεκτήματα; Στη χώρα όπου όλοι κοιτάνε να ξεπεράσουν τους νόμους, επειδή «έτσι κάνουν όλοι»; Στη χώρα όπου το 40% της οικονομικής δραστηριότητας φοροδιαφεύγει και ο πρωθυπουργός ομολογεί ότι η διαφθορά δεν αντιμετωπίζεται; Στη χώρα που καίει τα δάση της, για να βάλει μια πινακίδα στις καμένες εκτάσεις: «προσεχώς μεζονέτες»; Στη χώρα που δεν παράγει, αλλά διακρίνεται στην κατανάλωση; Στη χώρα που εκπαιδεύτηκε να ζει πάνω από τις δυνατότητές της και δανείζεται για να υποκριθεί ότι είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που βλέπει στον καθρέφτη; Στη χώρα που σταυρώνει με πολύ μεγαλύτερη ηδονή τα είδωλα που πριν από λίγο αποθέωνε; Στη χώρα όπου όσοι εγκαταλείπουν την πολιτική είναι πολύ πλουσιότεροι απ' όσο ήταν όταν άρχισαν να ασχολούνται με τον δημόσιο βίο; Οχι. Λέμε ότι η επιτυχία των ανθρώπων της Εθνικής μπάσκετ μάς έκανε περήφανους επειδή πολύ θα θέλαμε να είχαμε πετύχει κι εμείς κάτι, έστω μικρό, στη δική μας καθημερινότητα. Λέμε ότι η επιτυχία της Εθνικής μπάσκετ μάς έκανε περήφανους επειδή κολακεύουμε τον εγωισμό μας, πιστεύοντας ότι είμαστε ίδιοι. Λέμε ότι μας έκανε περήφανους η επιτυχία της Εθνικής μπάσκετ επειδή εμείς οι ίδιοι είμαστε ανίκανοι να νιώσουμε υπερηφάνεια για μία δική μας προσπάθεια. Οχι. Η επιτυχία ανήκει ολοκληρωτικά σε όλους αυτούς που προσπάθησαν σκληρά γι’ αυτή. Και δεν μπορούμε να τους την κλέψουμε. Και αυτή η παρέα που κατάφερε τόσα πολλά δεν έχει καμία σχέση μ’ εμάς. Το πανηγύρι της υποκρισίας που θα ακολουθήσει τις επόμενες μέρες με αφήνει αδιάφορο. Ετσι κι αλλιώς, αυτούς που τώρα χειροκροτούμε θα τους αποδοκιμάζουμε στα γήπεδα, όταν ο καθένας θα αγωνίζεται με τη φανέλα του συλλόγου του. Οσο για τον χαμένο τελικό, το μέλλον αυτής της ομάδας θα είναι γεμάτο τελικούς.